Dat de intensieve dierhouderij voor het dier zelf niet prettig is, is bekend. Wat minder bekend is, is dat om de bedrijfsvoering efficiënter en rendabeler te maken ook andere, niet betrokken dieren vreselijk moeten lijden. In dit geval gaat het om drachtige paarden die ook voor Nederlandse klanten mishandeld worden omdat een hormoon in hun bloed, varkens sneller drachtig maken.
Nog een reden om te stoppen met dieren als producten te behandelen de intensieve dierhouderij af te schaffen.
Lees hieronder het verslag van de Hoefslag en bekijk de video (schokkende beelden):
Op speciale fokkerijen worden paarden ernstig mishandeld voor hun bloed, dat wordt verkocht aan de farmaceutische industrie. Zo worden merries voortdurend drachtige gemaakt om vervolgens zo vaak en veel bloed af te tappen dat de dieren ernstig verzwakken. Daarna wordt het veulen geaborteerd. De Amerikaanse dierenwelzijnsorganisatie Animals Angels (AA) en Tierschutzbund Zürich/Animal Welfare Foundation (TSB/AWF, hun Europese partner) hebben deze schokkende kwestie aan het licht gebracht. In Nederland is Eyes on Animals een onderzoek gestart naar het gebruik van het bloed door Nederlandse producenten van deze bloedpaarden.
AA en TSB/AWF hebben dankzij undercover onderzoek beelden kunnen maken bij zogenaamde ‘bloedfokkerijen’ in de Verenigde Staten, Argentinië en Uruguay. Deze bloedfokkerijen verdienen enorm veel geld met donorpaarden die maar één doel dienen: bloed geven.
Vreselijke mishandeling
Uit de onderzoeksresultaten van AA/TSB/AWF blijkt dat de dieren op afschuwelijke manieren mishandeld worden:
*Merries worden constant drachtig gehouden zodat er zo vaak mogelijk bloed afgenomen kan worden. Als ze te ernstig verzwakken in deze periode, wordt het veulen geaborteerd. De medewerkers maken de waterblaas met hun blote handen kapot om de abortus in gang te zetten;
*Sterkere merries bevallen wel van hun veulen. Maar ook dit is slecht nieuws. Een jonge merrie wordt opgenomen in de productiekudde, jonge hengsten worden verkocht voor de slacht. Wanneer merries geen veulens meer kunnen voortbrengen, worden ook zij geslacht;
*Tussen de perioden van bloedafname door lopen de paarden vrij rond in eucalyptusbossen en enorme weides om te herstellen.
*Medewerkers voeren geen regelmatige inspecties uit van de kudde, zodat verwondingen, ziekten en miskramen vaak niet worden opgemerkt. De onderzoekers stelden vast dat paarden geregeld sterven zonder enige verzorging;
*Bij een paard kan 1 keer per 4 weken 15-20% van het bloed worden afgenomen. Maar er zijn geen regels die ervoor zorgen dat bedrijven zich hieraan houden. Ex-werknemers verklaren dat het gebruikelijk is om in 1 sessie 10-12 liter af te nemen. Door dit grote bloedvolumeverlies kan het paard in shock raken, of zelfs sterven. Undercover beeldmateriaal uit Argentinië, waarop een merrie stuiptrekkend ineenzakt na bloedafname, lijkt dit te bewijzen;
*Uit het beeldmateriaal blijkt ook dat de paarden zwaar worden mishandeld. Ze worden geslagen met houten planken en stokken, en extreem gemarteld met elektrische prikstokken.
Paarden bloedfokkerij – bloedpaarden
Tussen de perioden van bloedafname door lopen de paarden vrij rond in eucalyptusbossen en enorme weides om te herstellen. Medewerkers voeren geen regelmatige inspecties uit van de kudde, zodat verwondingen, ziekten en miskramen vaak niet worden opgemerkt. De onderzoekers stelden vast dat paarden geregeld sterven zonder enige verzorging | Foto via Eyes on Animals
Bloed voor veefarmacie
De fokkerijen leveren het paardenbloed aan bedrijven door de hele Verenigde Staten en in het buitenland. Die gebruiken het bloed voor verschillende doelen: biologisch onderzoek, fabricage van diagnostische producten en veemedicatie. Vooral het bloed van drachtige merries is zeer gewild, omdat dit een kostbaar hormoon bevat waarvan een specifiek medicijn wordt gemaakt voor de varkensindustrie. Deze stof, Pregnant Mare Serum Gonadotropin (PMSG), is het hoofdingrediënt van verschillende producten waarmee jonge zeugen kunstmatig vruchtbaar worden gemaakt, zodat ze sneller en regelmatiger jongen kunnen voortbrengen.
Geen regels, geen toezicht
AA en zijn Europese partner TSB/AWF deden onderzoek naar de bloedpaarden in de Verenigde Staten, Argentinië en Uruguay. Voor deze bedrijfstak is nauwelijks regelgeving opgesteld, en de bedrijfsvoering hoeft nauwelijks te worden vastgelegd. Overheidsinstanties voeren vrijwel geen inspecties uit. Van toezicht, handhaving of overzicht is geen sprake. Het is onbegrijpelijk dat de Verenigde Staten, Argentinië en Uruguay geen wetten of regels hebben ter bescherming van de paarden in deze bedrijfstak. Er zijn zelfs geen voorschriften over hoeveel bloed mag worden afgenomen, en hoe vaak. Er bestaan wel richtlijnen die de bloedfokkerijen moeten volgen, maar die zijn volkomen nutteloos: er worden geen maatregelen genomen wanneer ze zich er niet aan houden. “De dieren zijn onzichtbaar. De controlerende instanties moeten veel beter toezien op het welzijn en de gezondheid van de kuddes. Deze bedrijven kunnen ongehinderd doen wat ze willen met de paarden, zonder dat ze hoeven vrezen voor represailles”, legt Meadows uit.
De veelplegers
Uit openbare documenten blijkt dat Amerikaanse bedrijven zoals Intervet Inc. dba Merck Animal Health producten verkoopt met PMSG van paarden uit Uruguay. Andere bedrijven, zoals Sigma Aldrich, geven toe dat hun product PMSG bevat van paarden uit de VS. Dit product (G4527) wordt overigens in Nederland gemaakt. Wat betreft productie van het reguliere bloedextract is in het bijzonder Central Biomedia (Missouri, VS) een schokkend voorbeeld. Dit bedrijf bezit een donorkudde van circa 200 ruinen. Hoewel Central Biomedia op zijn website hoog opgeeft over de leefomstandigheden van de dieren, troffen de onderzoekers van Animals’ Angels iets heel anders aan: graatmagere trekpaarden waarvan de ribben te tellen waren, dieren die tot hun enkels in hun modderige verblijven stonden. Ook hen staat waarschijnlijk een triest einde in de slachterij te wachten zodra ze onbruikbaar zijn.
Strijd voor betere omstandigheden
AA dringt er bij het Amerikaanse congres op aan om strikte regelgeving in de Animal Welfare Act op te nemen aangaande humane behandeling en verzorging van de paarden op de Amerikaanse bloedfokkerijen, en de controle ervan. Bovendien roept AA de bedrijven zelf op om alle productie van PMSG te stoppen en het product te vervangen door de beschikbare synthetische alternatieven. Tot dit zover is blijven AA en TSB/AWF aandacht vragen van de Europese Commissie en de Amerikaanse regering om de import van PMSG uit Uruguay en Argentinië te beëindigen.
Nederland
In Nederland werkt Eyes on Animals al enige tijd aan een onderzoek naar het gebruik van ‘bloedponies’ voor de productie van de hormoonmiddelen PMSG (= Pregnant Mare Serum Gonadotropin) en eCG (equine Chorionic Gonadotropin). In Nederland zijn enkele farmaceutische bedrijven die middelen met deze hormonen verkopen aan de Nederlandse varkenshouderij en melkveehouderij. Farmaceuten promoten deze hormoonmiddelen om -jonge- zeugen eerder en gelijktijdig “berig” te maken, om een worp met zoveel mogelijk biggen te stimuleren of om melkkoeien zo snel mogelijk opnieuw drachtig te laten worden. Tot 2014 werden voor de productie van het middel PG600 van het farmaceutische bedrijf Intervet/MSD bijvoorbeeld duizenden merries gehouden op boerderijen in Brabant, waar zij doorlopen drachtig werden gemaakt en waar hun bloed werd afgetapt om dit middel te maken. Dit gebeurde jarenlang onder de noemer ‘dierproef‘. Fabrikant MSD heeft haar ‘productie’ nu verplaatst naar het buitenland.
Eyes on Animals-inspecteur Paardenwelzijn Ingrid Ramaan: “Eyes on Animals vreest dat MSD dit heeft gedaan om gebruik te maken van het feit dat in andere landen minder strenge dierenwelzijnswetgeving geldt en er niet of nauwelijks overheidstoezicht is op het welzijn van de paarden. Ook andere farmaceutische bedrijven die hun hormoonmiddelen verkopen aan Nederlandse veeartsen halen hun grondstoffen veelal uit het buitenland. We zijn momenteel de puzzelstukjes bij elkaar aan het leggen om de Nederlandse dimensie van de ‘bloedponies-productie’ beter in beeld te krijgen. We hopen binnenkort ons onderzoek naar buiten te kunnen brengen. Wat in ieder geval voor Eyes on Animals zeer duidelijk is, is dat het zeer onethisch en kwalijk is om een groot aantal merries structureel te laten lijden voor de productie van een hormoonmiddel waarvan het uiterst discutabel is of veeartsen dat zouden moeten voorschrijven. Als moederdieren niet op natuurlijke wijze vruchtbaar worden is dat een belangrijk signaal. Dan moet je de vruchtbaarheid niet kunstmatig gaan forceren.”
