Lieve Rocky…
2 jaar geleden kwam jij in ons leven, als verwaarloosd oudje, maar o wat had je een prachtig karakter. Je vond alles goed, kon het met iedereen vinden en als een van de weinigen vertrouwden wij jou zo sterk dat we je zelfs bij de compleet blinde Mr. Jackson durfden te zetten, en zelfs met hem was je altijd zachtaardig.
We hebben je helemaal opgeknapt, je sprong letterlijk weer over rivieren en we hadden je zo gegund aan een lieve adoptie ouder. Maar om een voor ons onbegrijpelijke reden wilden niemand jou adopteren, een heel jaar lang hebben we het geprobeerd, zelfs een filmpje over jouw deed niemands hart smelten, niet dat je niet welkom was bij ons hoor, maar we gunden je ook aan een andere liefdevolle persoon die jou veel aandacht wilde geven, want dat vond je zo fijn. Na een jaar hebben we besloten dat we lekker zelf maar van je bleven genieten, en wie kon er nou NIET van jou houden met je liefdevolle karakter en oortjes die tot de laatste seconde rechtop stonden, zelfs toen het niet meer ging?
Je werd ziek en niemand wist zeker wat je had, maar dat je pijn had was duidelijk. In de nacht knapte je gelukkig op, je at weer, was rustig, je leek zelfs weer de oude voor een paar uur. Zelfs de dierenarts kreeg weer hoop. We zijn de hele nacht bij je gebleven en vrijdag de dertiende zou de dag worden dat je weer helemaal zou opknappen….Het lot besliste anders…..
Lieve Rocky, we gaan je heel erg missen…..
