december 2014 archief

Sugar Ray kwam in oktober 2009 bij Paard in Nood. Deze zwart-bruine Quarter ruin is 13 jaar oud. Sugar liep 3 jaar bij de vorige eigenaar al 3 jaar lang om onverklaarbare reden kreupel. Hij had atypische hoefkatrolontsteking in zijn rechtervoorhoef. Zo leek er geen andere uitweg voor Sugar dan de slacht. Gelukkig bedacht de eigenaar zich toen hij hoorde van ons bestaan. Daardoor konden wij Sugar in onze kudde opnemen.

Toen Sugar bij Paard in Nood kwam, was er niet veel meer over van de eens zo gespierde bodybuilder. Dat had niets met zijn hoef te maken. Sugar is vreselijk lief. Het is een enorme knuffel en een echte lieverd.

Na een jaartje alleen maar paard te hoeven zijn geweest zijn we begonnen hem te trainen aan de hand: rechtrichten. Hij was zo stijf als een plank, er was bijna geen buiging in zijn lijf te krijgen. Met en met zijn we hem van ooit succesvol westernpaard gaan omscholen naar een dressuurpaard dat aan de hand alle zijgangen netjes kon uitvoeren. De dressuuroefeningen zijn bedoeld om zijn lichaam te gymnastiseren, het soepel, sterk en in balans te krijgen.

Dat is heel goed gelukt, hij is inmiddels ook weer berijdbaar en hij heeft sinds we zijn gaan rechtrichten eigenlijk niet meer kreupel gelopen. Hij wordt enkel bereden als het een therapeutisch toegevoegde waarde heeft, niet voor het plezier van de mens. Hij is een knappe gespierde kerel geworden die welliswaar een eigen willetje heeft, maar absoluut erg lief en meewerkend is.

We zijn blij dat Sugar nu weer gezond is. Ivm een contract met de oude eigenaar mag hij niet bemiddeld worden. Hij kan echter andere mensen leren hoe ze hun eigen paard kunnen rechtrichten, het is immers zijn specialiteit geworden. Bovendien is hij de chaperone van de Quarter merrie Doc, en die taak neemt hij bloedserieus! Sugar is heel sociaal, hij houdt alles in de gaten en grijpt alleen in als de zaken uit de hand dreigen te lopen. Dan komt hij kort maar krachtig tussen de ruziënde paarden in en gaat gelijk weer door met grazen.

Junior is een lieve ruin van 17 jaar (in 2013). Hij is een kruising tussen een Trakehner en een Holsteiner. Toen de stichting hem kreeg had hij al een  springcarrière bij De Ijzeren Man in Weert achter de rug, waar hij zijn hoef niet omdraaide voor een hindernis van 1.40. Daar moest hij stoppen omdat hij last kreeg van sarcoïdes ( huidkanker). De huidkanker maakte hem ongeschikt voor de sport. De huidkanker zat op 10 verschillende plekken, ook op de plek van de singel. Een paard dat onder de sarcoides zit is oninteressant voor de sport. Zo’n paard kun je ook niet verkopen. Daarom moest Junior weg.

Bij Paard in Nood kreeg Junior intensieve medische en paramedische zorg. We hebben hem uitwendig en inwendig behandeld, en zijn leefomstandigen beduidend verandert. Binnen een paar maanden was hij van alle sarcoides af! En dat zonder ook maar een enkele operatie!

Junior had daarnaast ook last van vastzittende fascia, vooral in zijn rug en achterhand. Door hem goed aan de hand te gymnastiseren is dit ook verholpen.

Junior is nogal een karaktertje. Hij is dol op eten, en daardoor eigenlijk altijd wel wat te dik. Voor een snoepje doet hij alles. Junior is dol op actie. Eén van zijn favoriete spelletjes is apporteren! Als een volleerde hond haalt hij ieder weggegooid speeltje op om het terug te brengen. Ook de Spaanse pas vindt hij geweldig om te doen. Vooral als het ons niet van pas komt.

Ilske is het paard waar het allemaal mee begon. Wij kregen haar in september 2007. Ilske is een driekwart appaloosa en een kwart arabische merrie van 20 jaar (in 2013). Toen we haar kregen was ze onmogelijk te vangen. Ze was bang en stokkreupel door artrose/spat. Daarnaast had ze suikerziekte en plaatselijke grote vetophopingen. Doordat ze onbenaderbaar was, stond ze al jaren alleen maar op een wei.

Al voordat ze bij de stichting was, begonnen we haar aandacht te geven. Met veel liefde en vertrouwen deden we eenvoudige aandachtsoefeningen en begonnen haar rustig recht te richten. Als we gingen rijden namen we haar mee als handpaard. Natuurlijk alleen in stap. Tot onze grote vreugde zagen we hoe ze alleen al door de aandacht veranderde in een nieuwsgierig paard. Na verloop van tijd kwam ze ons zelfs opzoeken. Wel met de nodige reserves. Toen de eigenaren haar wilden laten inslapen, nam de stichting haar over. Ilske verdiende een kans.

Dankzij rechtrichten aan de hand en verschillende medische en energetische behandelingen is Ilske er goed op vooruit gegaan. Ze is energiek en niet meer bang. De specialisten konden de vooruitgang nauwelijks geloven. Toen we haar kregen liep ze letterlijk op 3 benen. Haar artrose heeft een ankylose gevormd (verbening) waardoor ze geen pijn meer heeft. Het gewricht is wel iets minder beweeglijk, maar ze kon alles weer! Marlou, die Ilske van begin af aan heeft verzorgd, heeft haar per 1 maart 2008 geadopteerd en bij haar is ze nu nog steeds. Ze is nog bereden geworden in de afgelopen jaren, maar nu is ze lekker op rust en wordt ze alleen nog lekker verwend, verzorgd en gaat ze met Marlou lekker wandelen door het veld.

Prada was een goed rijpaard tot ze in april 2007 tijdens een uitrit aangevallen werd door een agressieve hond. Daarbij liep ze niet alleen vleeswonden op. Door de val en de paniekvlucht die daarop volgde, raakte ook haar centrale zenuwstelsel beschadigd. Sinsdien is ze atactisch en zwenkt ze met haar achterbenen (de zogenoemde dronkemansgang). Hierdoor is ze niet meer te berijden. Ataxie is een storing in het zenuwstelsel waardoor ze ook verlammingsverschijnselen kan vertonen.

Na het ongeluk stond Prada een half jaar op de wei met rotstraal die niet verzorgd werd. Toen ze in november 2007 bij Paard in Nood kwam was de rotstraal veranderd in straalkanker. Maandenlang, urenlang per dag verzorgden we haar hoeven. Overdag pakten we haar hoeven in zodat ze de wei op kon. Voor de nacht kreeg Prada een zooltje onder haar hoeven zodat er lucht aan kon komen, maar geen mest of urine. Deze dame weet dus alles van goede schoenen. Het was geen gemakkelijke tijd. Ook niet voor de vrijwilligers. Prada durfde door haar ataxie niet op 3 benen te staan. Daarbij deed het verzorgen haar pijn. Het kostte ons veel geduld, liefde en beleid. Maar we zijn meer dan tevreden met het resultaat! Prada’s hoeven zijn helemaal genezen! En dat allemaal zonder operatie.

Prada is een echte prinses. Ze doet haar naam eer aan. Ze loopt niet, ze schrijdt! Ze is ontzettend lief voor mensen en voor andere paarden en altijd erg geïnteresseerd wat er met haar of om haar heen gebeurd. Alleen de trailer vind ze nog erg eng.

Omdat Prada niet bereden kan worden, wandelen we met haar. Op die manier krijgt ze toch voldoende lichaamsbeweging. Daarnaast doen we fysiotherapeutische oefeningen, TTEAM en rechtrichtoefeningen met haar om haar spieren sterker en soepeler te maken. Zo krijgt ze een betere coördinatie, balans en lichaamsbewustzijn. Voor een paard met ataxie is 24 uur per dag kunnen bewegen essentieel! Gelukkig kan Prada dat.

Update: de laatste weken speelde de ataxie Prada steeds meer op. Haar zwakke achterhand zorgde er op een gegeven moment voor dat ze niet meer kon opstaan. Op 2 januari 2017 hebben we met veel verdriet haar laten gaan, maar dankbaar voor de negen mooie jaren die we samen gehad hebben met haar. En dank aan alle donateur die dit mogelijk gemaakt hebben!

Sir Bentley zou eigenlijk alleen even een nachtje komen logeren. Hij kwam samen met Pikachu. De eigenaresse zou hen de volgende dag weer komen ophalen, maar ze heeft dit nooit meer gedaan. Sir Bentley heeft veel meegemaakt. Zijn leeftijd is in 2011 geschat op 13, maar er zijn geen exacte gegevens bekend. Het is een lieve ruin die heel aanhankelijk is. Hij is een luchtzuiger, hij gebruikt daarvoor zijn tong ipv een voorwerp.  Bentley was te mager toen hij bij ons kwam en kreeg ook veel te weinig te drinken. Dat laatste is door bloedonderzoek bevestigd. Hij is er inmiddels behoorlijk op vooruit gegaan. In de kudde houdt hij zich het liefste bezig met Sugar Ray en Doc. Omdat hij behoorlijk honger en dorst heeft geleden heeft hij voedernijd ontwikkeld. Desondanks staat hij in een grote groep en omdat ze onbeperkt ruwvoer krijgen hoeft hij ook niet meer zo vaak nijdig te zijn. Sir Bentley voelt zich helemaal thuis bij ons. Hij kan letterlijk als een blok in slaap vallen, binnen 2 minuten ligt hij en is hij in een diepe droom verzonken.

Sir Bentley zijn beenstand is koehakkig, we proberen dat nog enigszins te corrigeren met specifieke gymnastiserende dressuuroefeningen aan de hand.